Właściwie każdy, kto odwiedził Norwegię, wrócił z niej zauroczony. Kraj jest zupełnie inny od Polski, inni są Norwegowie, zupełnie inny jest klimat i położenie. Warunki geograficzne robią na nas największe wrażenie. Mało jest takich co pojechali zimą, by podziwiać noc i zorzę polarną. Większość wybiera miesiące letnie, kiedy to powyżej 66 równoleżnika dzień nie ma końca. Wybrałam się tam w maju, kiedy o północy zachód słońca mieszał się ze świtem, a zmrok, który zapowiadał się i nie nadchodził oznaczał koniec dnia.
Przy dobrej pogodzie, jaką miałam, kolorystyka nieba zachwyciła mnie do tego stopnia, że zawsze gdy opowiadam na temat tego wyjazdu staram się, bardzo niezręcznie, opisywać barwy — a te przecież najlepiej podziwiać w naturze! Kto nie był na dalekiej północy może sobie przypominać oglądane górskie zachody, ale nie jest to podobne o tyle, że w Norwegii wysokie góry odbijają się w wodach fiordów, kolory nieba, śniegów na szczytach i wody głębokich zatok zmieniają kolorystykę na zasadzie czerpania z siebie nawzajem.
Stąd pomysł wystawy i jej tytuł, by bez zbędnych słów pokazać zachwycające krajobrazy.
Wystawę można oglądać do 1 grudnia 2011 r.
Zapraszam – Aleksandra Lesz, autorka zdjęć
