Ignacy Jan Paderewski, pianista, kompozytor, działacz społeczny i mąż stanu urodził się 6 listopada 1860 roku.
W 1872 roku rozpoczął studia w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Od 1881 roku kontynuował studia muzyczne w Berlinie, a następnie w Wiedniu, m.in. pod okiem słynnego profesora Teodora Leszetyckiego. Od Wiednia rozpoczęła się wielka sława Paderewskiego. Po raz pierwszy jako koncertujący pianista dał się zauważyć w roku 1887. W tym czasie powstawały jego pierwsze ważne kompozycje. Talent, ciężka praca, ale i urok osobisty, nieprzeciętna uroda oraz swoboda w relacjach z ludźmi — to wszystko sprzyjało mu w budowaniu zawodowej ścieżki.
16 stycznia 1919 roku Naczelnik Państwa Józek Piłsudski powołał Ignacego Jana Paderwskiego na stanowisko prezesa Rady Ministrów i ministra spraw zagranicznych. Gdy podjął się misji bycia politykiem, chcąc działać na rzecz pokoju i odzyskania przez Polskę niepodległości, wielcy tego świata z pełnym szacunkiem dla tego męża stanu mówili o nim, że żaden kraj nie mógłby życzyć sobie lepszego obrońcy.
W wyniku wielu starań, również osobistych kontaktów Paderewskiego, prezydent Wilson 8 stycznia 1918 r. w swoim orędziu pokojowym uznał kwestię niepodległości Polski za jeden z warunków przyszłego pokoju w Europie. Podczas I wojny światowej agitował na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości, dawał koncerty charytatywne prezydent. Jego działalność muzyczna, jako wirtuoza i kompozytora, była jednym z wykładników jego postawy patriotycznej. Paderewski jest jednym z czołowych polskich kompozytorów przełomu XIX i XX w. Paderewski to jedyny polski kompozytor, który zrobił tak zawrotną międzynarodową karierę za życia i którego znaczenie było tak istotne nie tylko w obszarze sztuki.
Zapraszamy do naszej placówki, aby poczytać o Ignacym Paderewskm
