Niedawno pisaliśmy o Niepodległości oraz o Ignacym Paderewskim. oraz o Józefie Piłsudskim.
Wincenty Witos (1874-1945) – polski działacz ludowy, polityk, trzykrotny szef rządu. Urodził się i prowadził gospodarstwo rolne w Wierzchosławicach koło Tarnowa. Od 1908 roku wójt wsi. Poseł na galicyjski Sejm Krajowy, członek austriackiej Rady Państwa. Współtwórca i wieloletni przywódca PSL „Piast” – partii powstałej w 1913 roku na skutek rozpadu Polskiego Stronnictwa Ludowego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości był nieprzerwanie przez czternaście lat posłem na Sejm. W latach 1920-1921, a więc w czasie wojny polsko-bolszewickiej, premier Rządu Obrony Narodowej.
Witos był rolnikiem, działaczem społecznym, samorządowcem, od samego początku związanym z ruchem ludowym. W okresie rządów Witosa uchwalona została 17 marca 1921 konstytucja, zwana marcową.
Był jednym z polityków cieszących się największym szacunkiem i poparciem. W okresie pierwszej wojny światowej prowadził ożywioną działalność polityczną w polskich organizacjach niepodległościowych i narodowych.
Wincenty Witos od 24 lipca 1920 r. do 13 września 1921 r. był premierem koalicyjnego Rządu Obrony Narodowej, kładąc niepodważalne zasługi dla wzmocnienia potencjału obronnego państwa, konsolidacji społeczeństwa i wsparcia wysiłku wojennego Rzeczpospolitej przez masy chłopskie. W okresie kierowania przez Witosa państwem doszło do uchwalenia przez Sejm Konstytucji Marcowej, podpisania pokoju z Rosją Radziecką, zainicjowano prace nad Konkordatem z Watykanem, ujednolicono administrację państwową i szkolną.
Był uhonorowany najwyższymi odznaczeniami polskimi, m.in. Orderem Orła Białego w 1921 r.
